{صدای هم همه از پچ پچ حرف های ۲ نفر}
{صدای سرفه}
{از من نپرس}
{واسه چی نباید بپرسم ،،، هااا؟}
{پوووف}

حرف نزن تا امیدتو نکشتم // هیشش ساکت، فرو نکن ا پشتم
نه نمیشه تو که مثه اونا نیستی // صاف نرو روبروی اشاره ی انگوشتم (شایدم میگه اشاعه ی انگوشتم)
فدای سرت اگه برگا میریزه // گلم این فصله، دسته ما نی که
هر چی که داریم آرزوی بقیس // گرچه واسه ی ما سهم کوچیکه
وقتی چشمام خاکستری دید // فهمیدم برا من وابستگی نی
فهمیدم عزیزامو دوست دارم // فهمیدم بجز این خاک بستری نی
بر باد رفته ، هر روز هفته // این روزا این حسم از توم رفته
چند تایی دلو گرم کردم اما // این زمستون هر روز برفه ، اه

همون شهر شلوغ // هی، امروز تو من ساکته
زمان محو عبور // حیف، اما با من ثابته
بازم صاعغه // دل آسمون و کند (املای صاعقه رو بلد نیستم :دی )
بوی خاک و نم // هووم هاااه، اینم جالبه
ساعت ۷ صبح // تووف، کار ماها دیگه از ۵ گذشت (اشاره به اون شعرش که میگه بیداریم تا خود ۵ صبح)
من و بشناس از سرگذشت // گذشتم من از سره گذشت
یه وجب دو وجب آآآب // فرقی نداره از سر گذشت
یه نفر کیش، هممون ماات // حرف من اینه از سر تا تش
{صدای رفتن زیر آب}